Dariusz Muszer
Niebieski
powieść
Wydawnictwo Forma
Szczecin 2006
158 stron
ISBN 83-922577-2-3
Nota wydawcy:
Niebieski to utrzymana w konwencji absurdu, pełna humoru i sarkazmu powieść o ponownym przybyciu zbawiciela na Ziemię. Niebieski jest niczym apokryficzna baśń, w której mity, legendy i tradycja religijna poddane zostały konfrontacji z rzeczywistością i stały się elementami przewrotnej gry, którą autor prowadzi z czytelnikiem. Książka ta, zmusza więc do zastanowienia i refleksji, choć także bawi, mimo iż miejscami jest przerażająca. Nic dziwnego, że niemiecka krytyka literacka uważa, iż „przebywanie z Dariuszem Muszerem w jednym pomieszczeniu jest mniej więcej tak samo przyjemne, jak z braćmi Kliczko w windzie.”
Głosy krytyki:
Znana z NT historia została tym razem odmalowana jakby w krzywym zwierciadle i oprawiona w bogaty ornament pogańskich mitów i baśni ludowych. Starożytny motyw kaźni bożego pomazańca ubogacono epizodami rodem z II wojny światowej – nocnym desantem cichociemnego czy brutalną pacyfikacją Północnej Wioski. Bezpośrednie starcie Niebieskiego z siedmiogłowym monstrum żywcem przypomina alegorię walki św. Jerzego ze smokiem. Oto typowy postmodernistyczny miszmasz, przywołujący na myśl pomysły Stanisława Lema czy też Sławomira Mrożka. Istotną rolę w tych powiązaniach odgrywa szlif satyryczny. (…) Książka Dariusza Muszera jest współczesnym apokryfem, który w zakresie reinterpretacji biblijnych treści nawiązuje do popularnych koncepcji Ericha von Dänikena. (…) Warto zwrócić szczególną uwagę na stricte literackie walory tej opowieści. Muszer jest znakomitym gawędziarzem.
Stanisław Chyczyński, LATARNIA MORSKANiczego u Muszera z tradycji biblijnej nie zabrakło. Pojawia się nawet półnaga wszetecznica i niewierni, choć tym razem Jadzia i Zdzisiu, a nie Tomasz jak przed dwoma tysiącami lat, ale wszystko pojawia się tu nie na swoim miejscu, każdy symbol jest tu zdeformowany. Ubrany w kombinezon nieśmiertelności i pomalowany najnowszym cudem techniki, Niebieski bardziej przypomina Marsjanina niż boskiego dziedzica, mającego przynieść ludziom wyzwolenie. Świętą relikwią jest w powieści spadochron, a na miejscu osła pojawia się biała koza, która przecież w tradycji europejskiej związana jest z ideą grzechu i z legendami o diabłach. W wątki biblijne pisarz wplata mity i baśnie ludowego pochodzenia, jak legendę o kwiecie paproci czy o bliźniakach Waligórze i Wyrwidębie, nazywanych przez Niebieskiego Waligórzysko i Wyrwidębczak i razem z nim udrabinowanych. Pojawia się też wątek z Wesela Wyspiańskiego. Stąd język stylizowany jest zarówno na biblijny, jak i na ludowy. Jak trafnie zauważa czarownica, „Wszystko na tym świecie jest zaczarowane”. (…)
Dariusz Muszer pisze, aby nie zdechnąć z nudów we współczesnym świecie. „Niebieski” to książka dla tych, którzy podobnie jak jej autor nie chcą zanudzić się na śmierć w dzisiejszych niepoetyckich czasach, kiedy „przodują kultury bladych twarzy”.
Anna Dobiegała, PORTRET ONLINEJedną z baśni, przypowieścią, nieodkrytym dotąd apokryfem jest Niebieski, historia zbawiciela wysłanego na ziemię raz jeszcze, który jednak znacznie bardziej wpisuje się w konwencję Żywotu Briana Monthy Pythona niż w natchnione Pismo. Przypomniana historia wciśnięta w specyficzny kontekst dzisiejszych polskich realiów, przedstawianych z punktu widzenia samego odkupiciela jest przykładem specyficznych cech obecnej u Muszera baśniowości, która wtłoczona w fizyczne, zbrutalizowane ramy świata przestaje być zawieszoną w powietrzu bajką, podaniem czy legendą, nabierając krwistych znamion rzeczywistości.
Grzegorz Gorzechowski, PRO LIBRIS(…) ma powieść Muszera dużo bardzo swoistego uroku. (…) Niebieskiego czyta się bardzo przyjemnie. I, jak to zwykle bywa, jest to takie uczucie przyjemności, którego, jak na złość, nie sposób przekonywująco wyjaśnić.
Arkadiusz Faltyn, POGRANICZANiebieski/Jezus zstępuje na ten padół łez, aby zażegnać od dawien dawna trwający konflikt i przepędzić różnorakie niecnoty. Świat wygląda jednak inaczej niż napisano w piśmie: na Zbawcę nikt nie czeka, wszyscy żyją własnym życiem, z przymrużeniem oka spoglądają na kolorowego przybysza upatrując w nim jednego z setek proroków. Szlachetna misja naprawy świata bierze więc w łeb. Nieodwołalnie.
Bartosz Staszczyszyn, LAMPAMimo że Niebieski jest powieścią fikcyjną, to jej sens i przesłanie jak najbardziej odnosi się również do świata współczesnego. To proza, która ma zachęcić do zadawania pytań. Zastosowany w niej humor, trywializacja i elementy absurdu stanowią jedynie narzędzia, którymi autor zdecydował się posłużyć, aby trafić do świadomości swojego odbiorcy. Według mnie narzędzia te wybrał doskonale, tworząc w ten sposób coś naprawdę niebanalnego.
Kamil Nowak, Papierowe Myśli