O książce:

W opowiadaniach ze zbioru Człowiek z kowadłem, Dariusz Muszer poszukuje przyczyn kryzysu europejskiej tożsamości. Realia polsko-niemieckie opowiedziane zostały ze swobodą znawcy tematu: ich bohaterowie utknęli w pułapkach braku przynależności, obcości, alienacji. Niemcy wyobcowani w Niemczech, Polacy wyobcowani w Polsce, wszyscy zapętleni w antagonizmie oczekiwań i rzeczywistości. Muszer z cierpkim humorem eksploruje pułapki, które ludzie zastawiają sami na siebie. I świetnie się to czyta.
Łukasz Suskiewicz

Głosy krytyki:

„Człowiek z kowadłem” to książka pełna mężczyzn uwięzionych pośród demonów przeszłości i teraźniejszości. Nawet, kiedy wydaje nam się, że to kobiety grają w opowiadaniach główne skrzypce. Zawsze jednak są w nich mężczyźni uwięzieni w swoich błędach przeszłości, pełni ułomności, nieradzący sobie z życiem i światem, wymaganiami społecznymi, bezrobotni lub pracujący za najniższe stawki, wykluczeni przez społeczeństwo, bo nigdy do niego nienależący, zniewoleni przez system, w którym nie ma ludzi wolnych w świecie, w którym każdego coś zniewala: podstawowe potrzeby, wykreowane przekonanie o konieczności bogacenia, zaciskająca się pętla zobowiązań.
Anna Sikorska, GÓROWIANKA
Najsilniej uwiodły mnie dwa opowiadania: tytułowe „Człowiek z kowadłem” i „Tylko woda pamięta”. Mamy w nich mężczyzn uwięzionych pośród demonów przeszłości i teraźniejszości. Nikt nie jest bowiem wolny. Nie tylko system nas zniewala, robimy to sobie sami. Bo gdy nie mamy pracy, jesteśmy gotowi zrobić wszystko, by mieć pieniądze, nawet jeśli oznacza to złamanie prawa. A kiedy powodzi nam się zawodowo, to potykamy się o niepokorną miłość, o władcze, niewolnicze „naduczucie” matki.
Jarek Holden, BOOKS JARKA HOLDENA G.