Dariusz Muszer
Pole Czaszek
(Schädelfeld)
powieść
Wydawnictwo Forma
Szczecin, Bezrzecze 2017
320 str.
ISBN 978-83-65778-14-7
wydanie 1 w języku polskim
rok wydania niemieckiego: 2015
Nota wydawcy:
Wojna na paralelnej Ziemi dobiegła końca, Unia Europejska jest rozwiązana, ziemia spustoszona i niezdatna do użytku. Wyginęły zwierzęta i rośliny, brakuje pożywienia. Popiołoskórzy, ocalała z pożogi ludzkość, walczą o przeżycie. W tych apokaliptycznych dekoracjach Kalong i jego syn Justus pracują na polu, gdzie podczas wojny chowano ofiary z pobliskiego obozu. Wraz z innymi kopaczami zajmują się wygrzebywaniem szkieletów i pozyskiwaniem z nich przydatnych materiałów i części zamiennych.
Tymczasem Liv, żona Kalonga, oraz jej córka Kara prowadzą podupadłe gospodarstwo rolno-kostne, w którym ponadto przebywa Zunrita, zuchwała kobieta, dla której nie ma zadań nie do rozwiązania, oraz Hagid, były żołnierz, który stracił ręce, i czeka, aż mu odrosną.
Gdy pewnego dnia kapitan Triglahn postanawia napaść na gospodarstwo ze swoimi askarysami, mieszkańcy muszą znaleźć sposób, aby ocalić życie.
Pełna fantazji, ekscentryczna opowieść o miłości, człowieczeństwie, odpowiedzialności, okrucieństwie i nienawiści na planecie zniszczonej ręką jej mieszkańców. To powieść, w której również sama Ziemia dochodzi do głosu i śpiewa swoją pieśń żałobną. A multiwersum uważnie się przysłuchuje.
Głosy krytyki niemieckiej, austriackiej i szwajcarskiej:
Pole Czaszek wysyła ludzi na bezdroża multiwersum. Tę cudownie zwariowaną powieść należy w pierwszej linii rozumieć jako przestrogę dla igrającej z ogniem ludzkości, i ma ona właściwie tylko jedno zadanie: realizację utopii, w której nie będzie już miejsca dla obozów koncentracyjnych i broni masowego rażenia. Dariusz Muszer jest moralistą par excellence, bezsprzecznie zaliczyć go można do tych, co stoją po stronie dobra, gdyż – jak mówi polski autor – „wolność to dobro, które za wszelką cenę trzeba chronić”.
Artur Becker, Frankfurter RundschauMuszer bryluje w swojej fantastycznej powieści fajerwerkami niesamowitych pomysłów. Do tego dochodzą głęboko filozoficzne pytania, na przykład te o możliwości postępowania po ludzku w społeczeństwie, które nie dopuszcza człowieczeństwa. Albo to, jak człowiek staje się masowym mordercą.
Gerd Bedszent, Die Tageszeitung „junge Welt”Pole Czaszek to złowróżbna baśń o zniszczeniu planety Ziemi, które dokonane zostało przez jej mieszkańców, ludzi. Czytelnik musi mieć mocne nerwy, gdyż nic nie zostanie mu oszczędzone. To nie jest historia dla delikatnych dusz.
Michael Zeller, Nürnberger NachrichtenŚwiat, do którego porywa nas ta książka, zatacza się kolejny raz na skraju przepaści. Unia (szelmą będzie ten, kto pomyśli tu o Unii Europejskiej) od dawna prowadzi wojnę przeciwko ludziom nazywanym popiołoskórymi, mianem pasującym do ich wykończonej, odartej z zieleni Ziemi. Z kolei w nich samych tkwi ogrom technologii, są bardziej żywymi półprzewodnikami niż mięsem, którym muszą się odżywiać. Tam jednak, gdzie nawet króliki chodzą tylko na baterie, ostatnią podstawą wyżywienia pozostają wyłącznie osobnicy tego samego gatunku. Przez ten świat, pełen wojowniczych askarysów, którzy – jakby pobierali nauki u hitlerowców – likwidują w przemysłowy sposób popiołoskórych i Lunaków (nowy gatunek mieszkańców Księżyca), by przetworzyć ich szczątki na pokarm i energię, przedzierają się Kalong oraz jego adoptowany syn Justus (właściwie zepsuty joldak, tzn. pomiędzyn) wspólnie z trzema kobietami, trzymając wysoko w górze flagę człowieczeństwa. I miłości. Bo ten, kto kocha, także w swej nowej egzystencji w innym świecie paralelnym będzie pamiętał o tych, których kochał.
Jkf, Neue Zürcher ZeitungPole Czaszek to mroczny, suwerennie napisany projekt, konkurencyjny do błyszczących, wyinscenizowanych, komercyjnych światów science fiction à la Star Wars. Pomimo całej zrujnowanej scenerii, w książce stale obecna jest solidna porcja ironii; u Dariusza Muszera figlarz i anarchista nawet w najczarniejszych momentach wychyla się zza rogu.
Bruno Lässer, Vorarlberger NachrichtenKażdy, kto chętnie daje się zaciągnąć do fantastycznych światów o nietuzinkowych dekoracjach, w których działają protagoniści urzekający swoją wielowarstwowością, powinien pozwolić, aby Dariusz Muszer zaprowadził go na Pole Czaszek – i niech się tylko potem nie dziwi, gdy napotka tam profanatorów zwłok, ludożerców, istoty pozaziemskie, a także cybernetycznie i genetycznie zmutowane postacie.
Jan Gardemann, Phantastisch!Dariusz Muszer pozostaje wielkim fanem Knuta Hamsuna. I tak samo, jak u norweskiego laureata Literackiej Nagrody Nobla, również u Muszera w centrum zainteresowań znajduje się egzystencjalna sytuacja wyjątkowa oraz to, co może ona zrobić z ludzi i z człekopodobnych istot. Jego powieść to przeciwieństwo Utopii Thomasa Morusa: kreśli w niej, w najwyższym stopniu mroczny scenariusz o społeczeństwie przyszłych mieszkańców Ziemi.
Katrin Hillgrube, Bayern 2, Diwan – Das BüchermagazinW tej wspaniałej książce można się utopić czytając. Kupować i cześć!
Urs Heinz Aerni, Berg.linkDariusz Muszer do swojej futurystycznej powieści zapakował wiele tematów. Obok siebie egzystuje jednocześnie wiele paralelnych światów, a z powodu zniszczenia jednej Ziemi, całe uniwersum traci równowagę. Jako ostatni ratunek zostaje zbudowana nowa planeta, której również grozi totalne zniszczenie. Człowiek, pasożyt, sieje spustoszenie. Na takiej bazie autor kreuje wiarygodny scenariusz, przerażający, brutalny, a zarazem niezwykle wnikliwy.
Sabine Bovenkerk-Müller, SchreiblustPorywający spektakl science fiction. Niesamowita opowieść o dobrze wyważonym kontekście, w której zacierają się granice między dobrem a złem. Doskonała książka o wysokich walorach rozrywkowych, nie powinno jej zabraknąć w żadnej biblioteczce z fantastyką. Kompleksowość postaci wciąga czytelnika i zapewnia olbrzymie zmiany w przebiegu akcji. Figury posiadają głębię i każda z nich wyposażona jest w swoją indywidualną historię, co ożywia je i czyni wielowymiarowymi. Fascynująca sceneria, której każdy chętnie da się porwać.
Düsseldorfer Lesefreunde